Leave Oekraïne (en de stans) alone!

Nee, het Westen is gelukkig niet zo stom om Oekraïne te fast tracken voor een NAVO-lidmaatschap. Obama benadrukte het vorige week nog: “Ukraine is not a member of NATO“. Dit neemt niet weg dat de Oekraïense president Poroshenko is uitgenodigd voor de NAVO-top en er wordt gesproken over financiële hulp aan het Oekraïense leger, of het verlenen van ondersteuning op het gebied van logistiek en inlichtingen.

Zeker, Rusland is het enige land ter wereld waar je als president 140% van de stemmen kan krijgen. Daarnaast heeft Poetin er een zeer dubieus (niet zelden expansionistisch) buitenlandbeleid op na gehouden de afgelopen jaren. Dit ontslaat ‘ons’, als het Westen, niet van de plicht om ook eens te kijken naar de rol van onze eigen regeringen en instituties in het geheel. De huidige escalatie in Oekraïne is voor aanzienlijk deel het resultaat van jarenlang een Westers beleid gebaseerd op de doctrine dat met het exporteren van democratie en vrije markt er wereldvrede was te bewerkstelligen. Dit ideaal valt lastig te rijmen met het op voorhand systematisch buitensluiten van potentiële partners. En dat is precies wat het Westen sinds de Val van de Muur heeft gedaan met Rusland.

Europa, uw tijd is bijna voorbij!

Op 24 februari publiceerde Coalition for Defense het artikel ‘What’s next, Mr Putin?’ bij de afsluiting van de Olympische Spelen in Sotsji. In de daaropvolgende weken werden zijn vervolgstappen duidelijk. Pokeraar Poetin piekt op het geopolitieke speelveld terwijl de Verenigde Staten, Europese politici en Westerse olieconcerns zich verliezen in een complex Monopoly-spel om Poetin te dwingen op zijn schreden terug te keren. Het strategische uur van Europa is bijna geslagen, zo betoogt Ton Welter.

Sanctie galore: waarom Rusland de langste adem heeft

Rusland heeft sancties opgelegd, ook aan Nederland. Gelukkig wisten sommige Kamerleden ons gerust te stellen door te melden dat de chrysanten in ieder geval veilig zijn (pfieuw!). Enkele journalisten stelden vast een schaderapport op. Aangezien het beoogde effect van deze sancties het isoleren van Rusland is, leek het ons goed om te kijken of Rusland inderdaad geïsoleerd zal zijn wanneer het Westen de economische rug toekeert. Hiervoor moeten we vooral kijken naar de niet-Westerse vrienden van Rusland. Hoog tijd voor een rondje Pacific.

Wat we wel/niet weten over Malaysian Airlines crash

Gisteravond circuleerden over het internet al de voorpagina’s van diverse kranten, waaruit maar weer eens blijkt dat kranten er vooral voor zichzelf zitten. Zo spreekt Telegraaf van een ‘terreuraanslag’ en grijpt NRC Next de gelegenheid om eens te laten zien hoe schreeuwerig artistiek ze zijn door koffers ‘die normaal nooit zo veel zeggen, maar nu juist wel’ op de voorpagina te plempen. Vervolgens kwam CNN (en onze eigen NOS nam dit hijgerig over) met een filmpje waarop ‘het’ neerstortende vliegtuig te zien zou zijn – zoals wel vaker met filmpjes betrof het een gerecycled exemplaar dat sinds 6 juni al op YouTube was te vinden. Kortom: verwarring alom. Vandaar zetten we hedenmorgen, nu de stof deels is opgetrokken, speciaal voor jullie op een rijtje wat we wel/niet weten maar vooral wat dit betekent.

Komt er dan toch een post-Putin powerstruggle?

Spannende tijden voor Vladimir Putin. De mogelijke daling in olieprijzen zouden er wel eens voor kunnen zorgen dat het einde verhaal is voor de beste man. Wees niet getreurd, dit zal uiteraard niet het einde betekenen van politiek handjeklap en andere Bassie-praktijken. Het idee dat met Putin ook wel de politieke elite die hem in het zadel houden zal verdwijnen is simplistisch. Een homogeen blok is deze elite allerminst. De vraag is of met een mogelijke val van Putin de politieke of juist de economische elite de overhand zal krijgen.

Een Zwitsers zakmes maakt nauwelijks indruk op de Russische beer

De crisis op de Krim biedt voor velen aanleiding om te pleiten voor meer investeringen in Defensie. Begrijpelijk, maar urgenter is het maken van harde strategische keuzes. Dat is de afgelopen twee decennia niet gedaan en dat beleid wreekt zich nu.

Krim-crisis: ontbreken NAVO strategie zal Westen opbreken

We konden met een gerust hart paaseitjes zoeken afgelopen weekend. De Europese Unie, de Verenigde Staten, Oekraïne en Rusland bereikten vorige week donderdag tenslotte een akkoord over de situatie in Oost-Oekraine. Wie echter wil weten hoe Putin er werkelijk over denkt en hoeveel waarde hij hecht aan de handtekeningen, zal meer moeten luisteren naar de Oost-Oekraïense seperatisten. Deze verwierpen het akkoord dat vorige week werd gesloten, aangezien de regering van Oekraïne illegaal is en Putin blijft volhouden dat het hier gaat om opstandige burgers die opkomen voor volk en vaderland.

Kijktips! De Krimoorlog

We moeten een tijdje terugbladeren in de geschiedenisboeken, maar dan komen we een hoofdstuk tegen dat vandaag de dag weer eens actueler is dan ooit tevoren: de Krimoorlog van 1853-1856. Trek dat Roy Donders huispak maar uit de kast, want dit wordt een lange, mooie zit!

De tactiek die je wist die zou komen: sancties voor Rusland

Poetin gaf gisteravond aan per decreet de Krim te erkennen als soevereine staat (oftewel: een staat die in ieder geval niet van Oekraïne is) en maakte hiermee de weg vrij voor eventuele toetreding van de Krim tot de Russische Federatie. De Verenigde Staten en de Europese Unie vinden dit niet oké en hebben meer sancties aangekondigd. Reden genoeg om even te kijken naar dat hele concept van sancties: werken ze eigenlijk wel?

Putin en het Westen, het Westen en Putin

Nou moe. Zomaar een diplomaat in elkaar geslagen in zijn eigen (doorgaans toch wel bovengemiddeld beveiligde) woning. “Hooligans”, zeggen de Russen. “Doorgestoken kaart”, roepen de no-shit-Sherlocks die op samenzweerderige toon fluisteren dat een kapotte lift en twee als elektricien verklede meneren toch wel enige voorbereiding vergt. Ondertussen laat Putin aan Nederland zien hoe dat nou werkt, diplomatiek enzo – en heeft netjes vanmorgen via zijn ministerie van BuZa laten weten de zaak te betreuren.

Nederland (en het Westen) kijkt vooral met vaderlijke teleurstelling naar Rusland want oh, wat hadden we toch (onrealistische) hoge verwachtingen toen het communisme viel. Maar in plaats van een soort VS-satelliet en betrouwbare partner in de regio, werd er een autoritair regime geïnstalleerd. En in plaats van in opstand te komen, ging zowel electoraat als elite aan de haal met de aanstekelijke bling-bling-ideologie die opkwam als reactionair gevolg op de val van het communisme. Tegelijkertijd bleven ‘bevrijde’ Soviet-satellietstaten alsnog onder Russische invloed via oliekraan en gasleiding, of via het installeren van bijvoorbeeld Oekraïense opper-Bassies in het lokale Gazprom-bestuur in Oekraïne. Putin is de belichaming van de Westerse teleurstelling over deze Russische post-Soviet gang van zaken. Dat zorgt voor een blinde vlek waardoor wij het presteren om in een continue staat van verbazing te verkeren over Russisch beleid, zowel nationaal als internationaal. Het Westen kan niet naar Rusland kijken zonder teleurstelling te voelen over onze waarden die niet door de Rus gedeeld worden, en zonder te beseffen dat deze waarden voor de Rus niet of nooit een optie zijn geweest.