In hoeverre is ISIS erfenis van Saddam?

Steeds meer stemmen gaan (terecht) op om ISIS niet simpelweg te zien als een terreurgroep. Hiervoor heeft de organisatie te diepe wortels in de opstand in Irak en is (mede door oud-gedienden van het Baath regime in de hoogste ranken) een organisch onderdeel van de huidige Iraakse politiek. Toch is het te simplistisch om de oorsprong van ISIS exclusief neer te leggen bij Saddam’s sektarische islamiserings-agenda. Niet alleen wordt de omvang en impact van dit beleid schromelijk overdreven, maar tevens onterecht gezien als dé basis voor ISIS.

Waarom de rest van de wereld geen Nieuw-Zeeland is

Het is een algemeen bekend feit: de transformatie van een dictatuur naar een zuivere democratie, ook wel een political transition genoemd, vergt de nodige tijd en inzet. Tijd en inzet waar de rest van de wereld vaak niet (of van korte duur) toe bereid is. Dit gebrek brengt de nodige risico’s met zich mee en uit zich uiteindelijk in een gevaarlijk gezwel: corruptie. Premier al-Abadi van Irak deed gisteren een dappere poging corruptie te bestrijden; hij stuurde 24 ambtenaren van zijn Ministerie van Binnenlandse Zaken naar huis met ‘vervroegd pensioen’. Corruptie kent echter vele verschillende slachtoffers. Deze variëren van Berlusconi’s minderjarige minnaressen tot de tragische dood van 43 Mexicaanse studenten. Een kort overzicht: 

Kijktip! De opkomst van Islamic State

We kunnen de televisie niet meer aanzetten, geen krant meer openslaan of rustig een biertje drinken met IB-studenten of het gaat weer eens over Islamic State (IS). We zouden hier nu een heel epistel kunnen neerpennen over de vraag of zoveel aandacht voor deze groepering wel terecht is. Maar ach, het is bijna weekend, druk, druk, druk en als klap op de vuurpijl is 1/3 deel van Stukje Duiding uitgeschakeld door een mysterieus virus. Bovendien hebben we iets leuks gevonden wat uiterst interessant is voor dat ene uurtje waarin je op je vrije zaterdag of zondag nog niets te doen hebt. Jullie voelen hem al aankomen: kijktip!

IS bestrijden. Kanttekeningen en dilemma’s

Afgelopen zaterdag was Bram van Ojik, fractieleider van Groenlinks te gast in het radioprogramma Argos, op radio 1. Groenlinks stemde donderdagavond, net als de meeste andere partijen, namelijk voor militair ingrijpen tegen IS. Stephan werd gevraagd in de uitzending van Argos te reageren op dit besluit (terugluisteren kan hier, zijn bijdrage vanaf 23:30). Er bestaan namelijk wel degelijk enkele kanttekeningen en dilemma’s ten aanzien van deze missie.

Wordt meestrijden tegen IS het einde van symboolpolitiek?

Nederland is al sinds jaar en dag een trouwe bondgenoot van de Verenigde Staten. Daarom was premier Rutte op z’n zachtst gezegd nogal verbaasd dat Nederland niet op het eerste lijstje van de kerncoalitie stond die de aanval op IS opent. Naast de Verenigde Staten waren het namelijk het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië, Denemarken, Turkije, Polen, Canada en Australië die Obama capabel genoeg acht om mee samen te werken. Nederland heroverweegt nu zijn opties. Is dit het einde van symbool politiek?

Wat valt er van de Iraakse krijgsmacht te verwachten?

We hebben inmiddels allemaal het nieuws gehoord van een Iraaks leger dat bij de eerste schoten massaal op de vlucht slaat voor IS-strijders. Bagdad’s krijgsmacht zou zijn ingestort en de troepen die nog beschikbaar zijn lijken vooral voor al-Maliki’s eigen gewin te worden ingezet. Ook de alom geprezen Peshmerga-strijders hebben de hoge verwachtingen tot nu toe niet kunnen waarmaken. Tijd voor een korte update: wat valt er eigenlijk van de Iraakse krijgsmacht te verwachten?

Golf-galore: de interventie in Irak – deel II

Hoe graag president Obama het ook wil, hij blijkt maar niet van de oorlog in Irak af te komen. Vorige week schoten de Amerikanen Koerdische Peshmerga-strijders te hulp met luchtsteun om het oprukkende Islamic State (IS) een halt toe te roepen. Uiteindelijk zullen luchtaanvallen echter niet genoeg zijn om de radicale islamitische groeperingen daadwerkelijk in het defensief te dwingen. De roep om grondtroepen te sturen zwelt daarom alweer aan. Maar er is een andere, veel minder gehoorde optie beschikbaar: de landen in de regio ditmaal zelf de kolen uit het vuur laten halen. Vandaag in deel 2 van onze Golf-galore serie waarom dat een goed idee is.

Golf-galore: de interventie in Irak – deel I

Donderdag besloot de Amerikaanse president Obama dat het mooi was geweest met de humanitaire ramp die zich voltrok in de Sinjar-gebergten. Naar schatting bevinden zich tussen de 15.000 en 30.000 vluchtelingen boven op diverse toppen in een poging te vluchten van IS-troepen. De Amerikaanse interventie, en in principe deel drie in de serie van Amerikaanse Golfoorlogen, is er een die ‘de juiste’ lijkt vanuit een humanitair perspectief. Uiteindelijk kan deze keuze echter meer dan minder levens gaan kosten.

Syrië: het nieuwe Afghanistan

Ontwikkelingen in Syrië, Irak en Libanon zijn zo nauw met elkaar verweven dat we deze landen inmiddels kunnen vergelijken met de AfPak-regio.

Pro-Iraanse krachten hebben zich diep geworteld in Damascus en de macht gegrepen in het aangrenzende Bagdad en Beiroet. De structurele uitsluiting van soennieten in Irak en Libanon splijt de samenlevingen aldaar, zoals blijkt uit de opkomst van Jihadistische groeperingen. Dat is de explosieve context van het Syrische conflict.

Irak, Syrië en de nuttige geesten uit het verleden

“We moeten absoluut niet ingrijpen in Syrië. Zijn we Irak zo snel vergeten? We zullen het zoveelste moeras in het Midden-Oosten worden ingezogen.”
“Onzin, die vergelijking gaat volledig mank: we moeten ons niet ten onrechte laten afschrikken door slechte ervaringen uit het verleden. Niets doen is simpelweg geen optie”

Beide standpunten komen veelvuldig langs in discussies nu Westers militair ingrijpen na een gifgasaanval in Syrië waarschijnlijk is geworden. De vraag is in hoeverre een militaire interventie in Syrië zou (kunnen) gaan lijken op de inval door de Amerikanen in Irak. Anders geformuleerd: is het maken van een dergelijke vergelijking überhaupt nuttig? Biedt Irak lessen voor Syrië?